Wensķe slownek - Polabisches Wörterbuch - Słownik języka połabskiego

Wyszukiwanie

Możliwości dodatkowe


uwaga: znak dzikiej karty w wyszukiwaniu = %

A B C D E F G H I J K L M N O P R S T U V Z
afstör'ăt
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • oddzeilić, oddalić, odwrócić
  • Źródłosłów: Z śrdn, afstüren `ablenken`
agot
  • v., inf., par. akc. D; par. morf. 3
  • chronić, bronic, oszczędzać
  • Źródłosłów: Z śrdn. hegen|heien 'ogradzać; pielęgnować, strzec, chronić; oszczędzać'
axterst'ĕ
  • adi.
  • tylni
  • Źródłosłów: Utworzone raczej z śrdn. achter adv. 'z tylu, w tyle’, aniżeli z achter adi. 'tylny’ — przy pomocy sufiksu -skă
ai
  • nfl.
  • u, przy
  • Źródłosłów: *ai: pol. aj, kasz. aj, słi. aj, dł. aj, gł. aj, cz. aj, sła. aj, słe. âj, sch. åj, bg. aй, ros. aй, ukr. aй, br. aй.
au
  • nfl.
  • u, przy
  • Źródłosłów: *u: we wszystkich językach słow. mniej więcej w tymsamym znaczeniu 'u, przy’: poi. u, kasz. wu, słi. vü, dł. u, hu, wu, gł. wu, cz. u, sła. u, słe. stare u, sch. u, scs. u, bg. y, ros. y, ukr. у, в, br. y, ŷ.
aibezăt
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • ujść, uciec
  • Źródłosłów: *uЬёžaU, *uЬёži(iъ), *uЬёžaшỳь: stpol. ubieżeć 'uciec’, kasz. por. Ыežёс 'płynąć’, słi. por. Щìеžёс 'Durchfall haben’, dł. кuЬёžaś (= *uЪёžaU i *VуЪёžaii) m. in. 'uciec', gł. wu- Ъёžeó 'ts.’, cz. рог. ЪёžеU 'biegnąć', sła. por. ubehať 'zwyciężyć w biegu’, słe. uЩžaii 'uciec’, sch. por. Щežaíi 'ts.’, scs. uЬёžaU 'ts.’, bg. por. убАгвам 'uciekam’, ros. убежать 'uciec’, ukr. por. бíгати 'biegać', br. убягáць 'uciekać'.
aibĕt
  • v., inf., par. akc. A; par. morf. 4
  • zabić, ubić
  • Źródłosłów: *u-büi, *u-ЫЫь: poi. ubić 'zabić; utłuc’, kasz. wubic 'ubić, utłuc; zabić’, słi. vübjic 'festschlagen; durch Schlagen festmachen; erschlagen’, sła. ubiť 'abprügeln; ztlouci, na- tlouci; dobiti, ubiti, utloucť, cz. ubiti 'ubić’, słe. uЫЫ ‘erschlagen, todtschlagen; zerschlagen, brechen’, sch. ubiti 'erschlagen; abschlagen, verwundern, verletzen’, bg. убйя 'zabijam’, scs. ubiti 'töten, niederschlagen, mit Mord beflecken’, ros. убйть 'zabić’, ukr. у биты || вбúти 'ts. , br. убíць 'ts.*.
aibărot
  • v., inf., par. akc. D; par. morf. 3
  • chronić, bronić
  • Źródłosłów: *u-baraji, рог. Ъогоi
aibrükot
  • v., inf., par. akc. D; par. morf. 3
  • zużyć
  • Źródłosłów: Derywat od briikot (zob.) za pomocą pref. aj-
aibüst
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • ubóść, ukłuć
  • Źródłosłów: *u-bosti, *u-bodenb(jb): pol. ubóść, kasz. wiibósc 'ts.’, sli. vübosc 'ts.’, gł. por. bose 'bóść’, cz. stare i gwar. uMsti 'ts.’, sła. por. bodat 'kłuć’, słe. ubósti 'ukłuć’, sch. ubósti 'ts.5, scs. por. bosti 'stechen', bg. por. уoодвам 'kłuję’, ros. убостú 'ubóść’, ukr. gwar. por. бoстú 'bóść’, br. убóсць 'ubóść’.
aidelĕt
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • oddzielić
  • Źródłosłów: *u-dĕliti, *u-dĕljenoje: poi. udzielić, kasz. wugeUc 'udzielić , słi. vufielěc 'ts.’, dł. huzĕliś (= *udĕliti i *vyděliti) m. i. 'udzielić’, gł. wudźSłió 'ts.’, cz. udełiti 'ts.’, sła. udeliť ts., słe. uddlti 'ts.’, sch. udijeliti 'ts.’, scs. por. otbdĕliti 'entfernen, absondem’, bg. por. деля 'dzielę', ros. уделить udzielić', ukr. удiлúтu\\вдiлúтu 'ts.’, br. удзялiць 'ts.’.
aidovĕt
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • udusić, zadusić
  • Źródłosłów: *u-daviti: poi. stare i dial. udawic 'udusić, udławić’, dl. por. daims 'dusić, dławić’, gł. wudajić 'udusić', cz. uddviti ts., sla. udåvit 'ts.', słe. uddviti 'ts.', ech. uddviti 'ts.', scs. «damit 'ts.', bg. por. уàáяям 'topię’, ros. уâaвúтъ 'udusić’, Ukr. удaeúтu\\вдa*úтu 'ts.’, br. por. задтíцца 'zadusić się’.
aidrauzĕt
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • pomóc
  • Źródłosłów: *u-đгužūъ od *u-сIгužШ: por. poi. stare podrużyć 'okazać się przyjaznym, usłużyć, posłużyć’, dł. drużyś 'być drużbą’ gł. đгužić 'towarzyszyć', cz. drutiti 'łączyć, przyłączyć’, sła. druMť towarzyszyć’, słe. podrum 'połączyć', sch. iФШU 'ts.*, scs. SъđтžiU 'zum Freund machen’, drum sę 'comitari, socium esse’, bg. рог. дружá 'przyjaźnię się’, ros. удружить wyrządzić komuś przysługę’, ukr. удружúти|| вдружúти 'ts.*, br. удружúць 'ts.*. Por. dråu̯zĕt.
aid'olăt
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • zrobić
  • Źródłosłów: *u-d$lanoje od *u-dĕlati: poi. stare udzialać, kasz. por. fałac 'działać*, dl. huzĕiaś m. i. 'zrobić’, gł. wudåĕlać 'ts.’, cz. udělati 'ts.*, sła. por. dielo 'dzieło', słe. udflati ‘opracować’, sch. udjelati 'uczynić*, scs. por. dělati 'działać, robić, czynić’, bg. por. дАлам 'obciosuję*, ros. удéлать 'obrobić, przygotować*, ukr. por. дíлатu 'działać*.
aiklestĕt
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • ścisnąć
  • Źródłosłów: *u-klĕśĕem(jь) od *uklĕstiti: poi. por. kleszczyć, kleścić 'kastrować*, kasz. por. kleśĕe 'kleszcze*, słi. por. кMШ 'kleszcze kowalskie’, dł. por. ЫШe 'kleszcze’, gł. por. kUSće *ts.’, cz. por. kłestiii 'obcinać*, sła. por. kleetiť ts., słe. por. кЩČe 'kleszcze*, sch. uklijeUiti 'uchwycić kleszczami’, scs. por. sbklĕstiti 'zusammenpressen, umschliessen, bg. por. клещu 'kleszcze*, strus. por. клгыцuтu, клещuтu 'cisnąć, uciskać*, ukr. por. склiщúтuса 'parzyć się (o psach), r. por. склéщицъ 'łączyć jedno z drugim szczelnie, mocno .
aikųsĕt
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • ukąsić
  • Źródłosłów:
aikrădinĕ
  • n., n., par. akc. ; par. morf.
  • ukradzenie, kradzież
  • Źródłosłów: *u-Jcradenbje od *u-Jcro8ti (por. ptc. praet. pass. *u-kradenby. pol. ukraść, kasz. wukrasc, słi. vukraso, dł. por. kśa(d)nuś kraść , gł. wukradnyć 'ukraść', cz. ukrósti, sła. por. ukrad- nut, słe. ukrósti, sch. ukrasti, scs. ukrasti, bg. por. укрóдвам, ros. украсть, ukr. укрáстиWвкрáсти, br. укрáсцi 'ts.'.
aikrüjĕt
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • uciąć, ukroić
  • Źródłosłów:
ailaucĕt
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • utrafić
  • Źródłosłów:
ailümĕt
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • ułamać
  • Źródłosłów: *u-lomiti, *u-hme (zam. *u-lomiU, zob. Gram, poł., s. 210—213), *u-lorhenoje: stpol. i dial. ułomić ‘ułamać, odłamać’, kasz. por. wułamic 'ts.', dł. por. łomU ‘brechen’, gł. por. Xemić 'ts.', cz. ułomiti 'ułamać', sła. ulomiC 'ts.’, słe. ulomiti 'abbrechen, aufbrechen’, sch. ulómiti 'ts., brechen’, bg. por. лoмA ‘łamię’, ros. уломúть 'ułamać, odłamać’, ukr. уломúтuIIвломúтu ‘ts.’, br. уломiць ‘ts.’. Por. liimĕt.
aimaudait-să
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • spóźnić się
  • Źródłosłów: *u-rnudih-se od *u-muditi-sĕ: por. stpol. i dial. mudzić się ‘przykrzyć się, dłużyć się, nudzić się’, kasz. тщéo ‘zwlekać, marudzić’, słi. rnü^ĕc są ‘sich aufhalten, zögern, säumen’, słe. rnuditi sc 'ts.’, sch. stare muditi se ‘remoror, detineor, occupor’, scs. umuditi ‘verweilen, zögern’, bg. мýден ‘медленный’, strus. oумоудити ‘замедлить, задержаться’.
aimorzăt
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • zamarznąć
  • Źródłosłów: *u-morianb(jb) od *u-mor&ali (iterat. do *u-morziti): por. poi. uinrażać, kasz. rnrozĕc ‘mrozić’, dł. mrozowas reifen; frösteln’, słi. rnrəzåc 'überwintern’, gł. mrozowac reifen, schauern, schaudern’, cz. mraziti 'mrozić’, sła. mraziU ts. ,
aim'ortĕ
  • adi.
  • umarły, martwy
  • Źródłosłów: *u-mrUjb: poi dial. umarty, iimiarty 'umarły’, kasz. wu- mjarti 'chudy, nikły, zbiedzony’, słi. vnmjärfi 'abgemagert, verhungert’, dł. humrety 'verstorben, toť, gł. wumrjety 'ts.’, scs. por. umrbtbje 'Tod, Sterben’, słe. por. umŕtje, sch. por- umŕće 'ts.'. Por. таге.
aipaustĕt
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • upuścić
  • Źródłosłów: *и-ргiśШъ, *u-рu§ёaše, *u-pustiχb, *u-puś6enbje od *и-ри- stiti: poi. upuścić, kasz. wupuscec 'upuścić’, słi. mpüscĕc 'fallen, fahren lassen, loslassen’, dł. рог. рuЫiś 'lassen, loslassen', gł. por. puścić 'ts.', cz. upustiti 'upuścić', sła. upu8tiť 'ablassen, fallen lassen’, słe. por. pustiti 'puścić', sch. upiistüi 'upuścić, wypuścić’, scs. upustiti 'loslassen’, ros. упустить 'upuścić’, ukr. упустúти || впустúтu 'fallen lassen; (hin)einlassen’, br. упусцíць 'upuścić’.
aipodenĕ
  • n., n., par. akc. ; par. morf.
  • opadnięcie, upadek
  • Źródłosłów: *u-padenbje od *u-pasti: poi. upaść, por. stpol. subst. verb. upadzenie, kasz. wupasc 'upaść', słi. por. mpadåc 'hin- fallen’, dł. por. hupadas (= *upadati i *vypadati) 'hinein- fallen, einfallen, entfallen, herausfallen’, gł. wupadać 'ts.’, cz. por. upadnouti 'upaść, popaść’, sła. por. upadnuť 'ts.’, słe. upasti 'upaść’, sch. iipasti 'ts.', scs. upasti 'ts.’, bg. por. упáдам 'upadam', ros. упáапь 'upaść', ukr. упасти || власти '(hin)einfallen; (verfallen’, br. упáсцъ 'upaść’.
aiplotĕt
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • płacić, opłacać
  • Źródłosłów: *u-płate (zam. *u-рЫШъ, por. Gram. poł., s. 210—213), *u-płati (-mi), *u-platjenoje od *u-platüi: poi. upłacić 'spłacić w części’, kasz. por. płacec 'płacić’, słi. por. placĕc 'ts.’, dł. por. płaśiś 'ts.’, gł. por. płacić 'ts.’, cz. upłatiti 'podpła- cić’, sła. uplatiť 'ts.', słe. upłatiti, sch. upłatiti 'wypłacić; wpłacić’, scs. por. oUpłatiti 'vergelten', ros. уплатить 'zapłacić, spłacić’, ukr. por. вплатúти\\уплатúти 'wpłacić , br. por. уплацiць 'уплатить’.
aiprąst
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • uprząść
  • Źródłosłów: *u-pręsii: poi. uprząść, kasz. wupHsc, słi. vüpfĕsc, dł. hupśĕsć, gł. wuprasć, cz. uprasti, sła. upriasť, słe. por. uprĕsU se ‘sich wund spinnen’, sch. upresii, scs. por. pręsti 'prząść, bg. рог. предá 'przędę', ros. упрАсть, ukr. ympAcmu, br. por. прúсцi 'prząść'.
airezăt
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • ucinać
  • Źródłosłów: *u-гёže(iъ), *и-гёźaп(ъ')ь) od *u-rĕzati: poi. stare i gwar. urzezać 'urżnąć’, słi. por. rozåc, rlgŹą 'schneiden, schlachten’, vobrazäc 'beschneiden’, dł. por. hurĕzaś 'herausschneiden, ausechneiden; kastrieren’, gł. wurĕzać 'ts.', cz. urĕzati, uгeži
airüdait-să
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • urodzić się
  • Źródłosłów: *u-rodih sě, *u-гođ'eпъ(iь) od *u-roditi (sę, sĕ): poi. urodzić się, kasz. wurofćc są, słi. vurüəgĕc są, dł. huroźiś se, gł. stare wurodzić so, cz. uroditi se, sła. urodiť sa, słe. por. uro- diti se 'fruchtbar werden’, sch. por. uroditi 'urodzić’, scs. por. roditi 'rodzić’, bg. por. родя 'rodzę', ros. уродиться, ukr. урoдúтися, br. урадзíцца.
aisăgot
  • v., inf., par. akc. D; par. morf. 3
  • opiłować, wyszlifować
  • Źródłosłów: Od śrdn. sagen 'sägen' z przyrostkiem -on(ĕ) ń. *-an(vjb) i przedrostkiem ai̯- = *u-.
aisăct
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • uciąć, usiec
  • Źródłosłów: *u-sĕUti, *u-śёёe(iъ), *u-sĕci, *u-sekli-(mu), *u-sĕĕenoje (-aja%): pol. usiec 'uciąć, odciąć, skosić’, kasz. por. sec, seką, Sečé 'siec’, słi. viisec 'abmähen’, dł. husec 'abmähen; ausmähen’, gł. wusyc 'ts.', cz. por. sici, seku, seceś 'siec, kosić, rąbać, ciąć’, sła. por. sieci' 'rąbać, kłuć, siekać’, słe. usłći, usęĕem 'abhauen, fällen’, sch. iisjeći, üsijeĕěm 'uciąć, urżnąć; wyryć; narąbać; pokrajać na kawałki’, scs. nsĕśU, usĕkg 'ab- schneiden, abhauen, enthaupten’, bg. усéчен 'усечённый’, ros. усечь 'uciąć, ściąć’, ukr. stare усíкти 'uciąć, urżnąć’, br. усячьi 'ts.’.
aistraict
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • ostrzyc
  • Źródłosłów: *u-stri&an(bjb) zam. *u-strigan(ojb) od *u-striguti: ^pol- gwar. ustrzygać 'ucinać nożycami, obcinać, słi. rnstrdgäc 'abscheren, abschneiden’, dl. por. ivotstśigas ts. , gł. por. wottHhać 'ts.’, cz. ustrihaU 'odstrzygać’, sła. por. strihať 'strzyc’, słe. por. usirtti se 'beim Scheren einen unrichtigen Schnitt tun; sich beim Scheren verletzen’, sch. рог. Ыпžaк 'skrawki, wyrzynki, ustrzvŕbi’ " П» 'abscheren, abschneiden’, ’ьГ „Г' PШгiзa,i boslH- ros. gwar. устригáть 'ucinaé ńożycamr T““ Strzyc, br. por. стрыгчы 'ts.'
aišopăt
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • stworzyć
  • Źródłosłów: Derywat od sopət za pomocą prefiksu ai- = *%-
ait
  • v., inf., par. akc. B; par. morf. 1
  • iść
  • Źródłosłów: *iti
aitåkăt
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • spotkać
  • Źródłosłów:
aitenĕ
  • adi.
  • ojcowski
  • Źródłosłów: Derywat od ai̯tə 'ojciec’ z sufiksem *-en- lub *-bn-.
aită
  • n., m., par. akc. ; par. morf.
  • ojciec
  • Źródłosłów: Pożyczka, por. wsch.-fryz. heite 'Vater’, stfryz. heitha 'ts.’, meklenb. aite 'ts.’
aitąt
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • uciąć
  • Źródłosłów: *u-tbne(U), *u-tbni (del z dn.), *u-tbnenoje (zam. *u-tętoje) od *u-tęti: poi. uciąć, utnę 'odciąć; ukroić’, kasz. wucic, wutną 'uciąć’, słi. vücic, vutną 'abhauen’, dł. por. śĕś, śeś 'mit einem Gegenstand hauen, schlagen’, gł. éeć, tnu 'hauen, schneiden’, cz. utiti, utnu 'uciąć, odciąć’, sła. uCat 'ts.’, słe. utiti, utnbm 'ts.', ukr. утАтu \\утнýтu, упшý 'ts.’, br. уцАць 'ts.'
aitüpait-să
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • utopić się
  • Źródłosłów:
aivązăt
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • uwiązać
  • Źródłosłów: *u-vęie(U), *u-vęzanoje od *u~vęzati: poi. uwiązać, uwiąże 'przywiązać’, słi. por. zavjązåc 'verstricken’, dł. huwĕzaś 'aufbinden, festbinden; knebeln; einengen’, gł. wuwjazać, wuwjeiu 'ts.', cz. uvåzati, uтži 'uwiązać', sła. uviazať 'ts.', słe. uvązati, uv&em 'binden', sch. uvezati 'obwiązać; oprawić (książkę), bg. рог. веза haftować’, ros. увязáть 'uwiązać’, ukr. ув'язáти, ув'яжý 'ts.', br. увязáць 'ts.’
aivlåct
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • zbronować
  • Źródłosłów:
aizosĕt
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • przestraszyć
  • Źródłosłów: *u-žaśûъ (jego), *u-žaśiU (jego), *u-žaśeпъiь od *u-&asiti: por. stpol. iirzasnąc się II użasnąć się 'ulęknąć się, przestraszyć się’, stcz. užáSaíi 'przestraszać’, sła. uZasnuť 'przestraszyć się’, sch. užaтuíi (se) 'ts.’, scs. užaSiU 'erschrecken', bg. ужасА 'испугать', ros. ужаснуться 'przestraszyć się’.
al
  • nfl.
  • już
  • Źródłosłów: Z śrdn. al (\\alle) 'ganz, gänzlich; schon und immer’.
albargă
  • n., f., par. akc. ; par. morf.
  • gospoda
  • Źródłosłów: Z śrdn. herberge f. 'Ort oder Haus zum Übernachten, Wohnung; Beherbergung, gastliche Aufname und Bewirtung’, por. też lünebur. har-barch’ f. 'Herberge’, bremeń. harbarge 'ts.’; ł zam. r jest wynikiem dysymilacji na odległość, może też pod wpływem znanego w Niemczech wyrazu włos. Albergo 'Gasthaus’; por. z dysymilacją także we franc. auberge f. (z alberga). — Końcówka połab. -ə = *-a. Por. Polański, Morfologia zapożyczeń, słownik s. v.
altitåi
  • nfl.
  • zawsze
  • Źródłosłów: Z dn. aZletiden 'zawsze’; zakończenie -ai̯ jest końcówką rzeczownikową plur. *-?/.
amen
  • nfl.
  • amen
  • Źródłosłów: Za pośrednictwem niem. Amen z hebraj. amen 'zaiste, zaprawdę’ zapożyczonego też przez łac. (amen), grec. (å(zŕ]v), a z tych języków do wielu innych.
amman
  • n., m., par. akc. ; par. morf.
  • zarządca dóbr państwowych
  • Źródłosłów: Z śrdn. arnptman m. (jj ambachtman |j amrnechtrnan) 'ts.*
an-dirzĕt
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • zatrzymywać
  • Źródłosłów: Derywat od dirzĕ (zob.) za pomocą przedrostka-przy- słówka an z śrdn. an (\\anc) 'an’.
and'ėl
  • n., m., par. akc. A; par. morf. 2/4
  • anioł
  • Źródłosłów:
antvardot-să
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • usprawiedliwiać się
  • Źródłosłów: Z śrdn. antwardcn (Wantworden) 'przedstawiać; być odpowiedzialnym; odpowiadać’.
anvåst
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • wziąć, zabrać
  • Źródłosłów: Derywat od våst (zob.) za pomocą przedrostka-przy- słówka an z śrdn. an (\\ane) 'an’.
an-zarăt
  • v., inf., par. akc. ; par. morf.
  • przyglądać się
  • Źródłosłów: Derywat od zarət (zob.) za pomocą przedrostka-przy- słówka an z śrdn. an (|| ane) 'an’.
ar
  • nfl.
  • albo
  • Źródłosłów: Por. śrdn. oder 'albo', dn. or 'ts.'
ardĕmond
  • n., m., par. akc. ; par. morf.
  • grudzień
  • Źródłosłów: Z śrdn. harde adi. 'hart, heftig’ + mand m. miesiąc , por. westfal. hardemond m. i. f. 'Januar.
ardol
  • nfl.
  • na dół
  • Źródłosłów: Z dn. herdäl 'hinab’.
asål
  • n., m., par. akc. A; par. morf. 2/4
  • osioł
  • Źródłosłów: Z śrdn. esel||essel m. 'osioł’;
astĕ
  • adi.
  • szybki
  • Źródłosłów: Z śrdn. haste (\\heste) adi. i adv. 'rasch, schnell’;
at'ėr
  • n., m., par. akc. A; par. morf. 2/4
  • kramarz
  • Źródłosłów: Z śrdn. haker (Whok&r) m. 'der Kleinhändler, Krämer’.
aven
  • nfl.
  • właśnie
  • Źródłosłów: Z śrdn. even (Wevene) 'eben, gleich; genau, rade, jusť.
åberhaid
  • n., m., par. akc. ; par. morf.
  • najemca
  • Źródłosłów: Z śrdn. overheü 'die herrschaftliche Gewalt, Obrigkeit’.
Åns
  • n., m., par. akc. ; par. morf.
  • Jan
  • Źródłosłów: Z śrdn. Hans 'Jan’.
Ånsă
  • n., m., par. akc. ; par. morf.
  • Jan
  • Źródłosłów: Z śrdn. Hans 'Jan',
Ånskă
  • n., m., par. akc. B; par. morf. 12
  • Janek
  • Źródłosłów: Deminutivum (hypocoristicum) od Ansə za pomocą su- fiksu *-ъкa,
ă
  • nfl.
  • i, oraz, a
  • Źródłosłów: *a: pol. a 'spójnik zestawiający zdania lub ich części; wyraża: uzupełnianie się lub luźny związek treści, przeciw- stawność, wynikanie', 'partykuła nawiąźująca i wzmacniająca’, kasz. a 'ts.’, słi. a 'ts.’, dł. a 'und; je, desto’, gł. a 'i, a’, cz. a 'i; a’, sła. a 'ts.’, słe. a 'aber, hingegen; allein’, a vendar 'und, doch', sch. a 'a; i’, scs. a 'ale; i; gdyby', bg. а 'a; i', maced. а 'a; i', ros. a 'a, ale, lecz, tylko, zaś', ukr. a 'a, ale, lecz, bo', br. a 'a, ale, lecz, tylko'.