Źródłosłów: *źiтьпo: poi. zimno, kasz. zemno, dł. zymno, gł. zymn sła. rzad. zimno. — Pierwotnie forma nom.-acc. sg. n. pTz°’ miotnika *źiтъпъ (zob. s.v. zaimnĕ).
zam'onă
n., f.
gorączka, dreszcze
Źródłosłów: *ziměna, *zimĕnę, *ons jbma(tz) ziměnę — pierwotnie
. chyba substantywizacja przymiotnika *ziměm; o sufiłcsie *-ěn- zob. Vaillant, GC, ГV, s. 622-3; dokładnych odpowiedników brak, ale por. w tym samym znaczeniu o nieco innej budowie poi. zimnica, dial. zimna, zimno, zimaczka, cz. zimnice, dł. zymnica, prześtarz. zymisko, gł. zymnica, słe. zimnica, sch, zimnica.
Źródłosłów: *źivots, *otľ> zivota: poi. książk. żywot 'życie; opis życia zwłaszcza jakiegoś świętego’, daw. 'brzuch; łono’, kasz. zĕvot 'bieg życia; opis życia, zwłaszcza jakiegoś świętego; brzuch’, ,11 Ьнппi 'T.řчЬ. Ba.nc.h: Mutterleib’, ffl. ziwot 'brzuch: ka.ft.a-
iimjćJjŁtJK, UUUIU , UiW. UKUOUU,
ts., strus. zivots 'życie; majątek; zwierzę’, z odpowiedników pozasłow. por. lit. gyvatå 'Bauerngut; Leben’, stprus. giwato + en » grec. ßíoтoq 'życie; środki do życia’, lac. vi'ta (i= wmta ^ *givota), zob. Vasmer, REW, I, s. 422 (z dalszą 1 hogra.fią). — Znaczenie 'serce’w połabskim rozwinęło się zapewne z 'siedlisko życia’. Ze względu na pisownię z literą
zalą
n., n.
wyka
Źródłosłów: Etymologia niejasna. Rekonstrukcja Rosta *гeieпъ ( przyp. 32) ze względów fonetycznych nie jest możliwa p ’ stać fonetyczna wskazywałaby na pochodzenie z jakiegoś *,
zalvajă
n., f.
szałwia
Źródłosłów: Późna pożyczka z dn. Salwie (zalm) 'Salbei’.
zanai
n., pl.
żniwa
Źródłosłów: *iьш — nom.-acc. pl. do *iьпь: stpol. żeń, gen. żni, poi. dial. żnia (z wtórnym tematen na - ’a), dł. zeń, gen. żni (częściej w pl. żni, źńow), gł. żnje, žпé pl., cz. żeń, zně (częściej w pl. zně, żni) — Pierwotne nomen actionis z sufiksem -ь do tematu praes. od *żęti, tj. do *źъпŷ, *źпeši itd., skonkretyzowane w nomen acti, zob. Sędzik, JP, LXVI, s. 215; o formacjach tego typu zob. też Vaillant, GC, IV, s. 25-7 i Sławski,
zanaisnĕ
adi.
żniwny
Źródłosłów: *žыгišьпśŷь, *żbnisbnsjb (mond z dn i * ■ ■ niśbnoje rebnje, Чьпiśъпуié, * ibnübnyjij^b *zV *ŹьпгśьпсiJa kola — derywat od *ibm‘ fz h Zbmsbnaja, dokładnych odpowiedników w innych Wvľ’ IV0"®*); b™k
w tym samym znaczeniu poi. żniwny, dl llfc’’ a!e por'
źńojsb. y’ ’ тгśкг, znowny,
zanĕ
n., n.
żyła
Źródłosłów: Z śrdn. ЙK f. 'Muskelband, Sehne’. Pożyczka została potraktowana tak samo jak kontynuanty dawnej rodzimej deM- nacji na stąd końcówki: -e”
zar
nfl.
bardzo
Źródłosłów: Z śrdn. sere ‘schmerzlich, mit Schmerz; heftig, sehr’.
Źródłosłów: *zbrĕ(llo: stpol. źrzadło, poi. dial. śląskie zdrzadło. — Pierwotne nomen instrumenti do *źъгéíi (zob. s.v. zarət), międzynarodowa kalka łac. speculum 'lustro’ (por. specio 'widzieć’, speclo 'patrzeć’), por. fr. miroir (od mirer pierwotnie 'patrzeć z podziwem, przyglądać się’), ros. зеркало, cz. zrcadlo, zob. Macliek, ES, s. 588, Vasmer, REW, I, s. 454.
zauk
n., m.
krówka (chrząszcz)
Źródłosłów: *źuks: poi. żuk 'Geotrupes, gatunek chrząszcza’, gł. zuk 'Samenkäfer, Wurzelnager, Bruchus lentis’ (pozyczka z jakiegoś innego języka slow., zob. Schuster-Śewc, EW , s. , L. жик 'chrząszcz, żuk’, nkr жук
Źródłosłów: *zbvati, *żbve(tb)\ stpol. zwać, żuje, poi. dzis. żuć, żuję, kasz. ivac, zve, dł. źuś, źuju || zujom, gł. zwać (też źuwać), żuje, stcz. zvåti, zvu, sła. zvať, zujem, cs. zbvati, żuju, ros. жевать, жую, ukr. жути, жую, br. жавáць. — O tendencjach rozwojowych w odmianie tego czasownika w językach slow. zob. Vaillant, GC, III, s. 284. — W polabskim spodziewalibyśmy się formy zåvət w infinitiwie, ponieważ *ь rozwijało się przed spółgłoską twardą w å; postać zavət powstała pod wpływem form praes. (typu *źbvets z pierwotnie miękkim v),
zazăt
v., inf.
palić, opalać, spalać, zapalać
Źródłosłów: *źьža!i (zamiast Hbgati a to zamiast ¥ .
o*» •
zob. Meillet, SC, s. 217. W polabskim zazət zamiasľTT" i pod wpływem tematu praes., zob. Lehr-Splawińsl; г,гa3э[ poi., s. 227; zob. też Moroń, SO, VIII, s. 226. — Ni« : czej Koblischke, AfslPh, XXVIII, s. 440 (zamiast '
*zĕgati). o ^
Źródłosłów: *žьдIś, *źbglaja, *źbglaja źena — derywat od *źbgati (zob. s.v. zazət), por. o nieco innej budowie dl. daw. i dial. źagły 'glühend, brennend’, gł. źahły 'żarzący się, palący się; rozpalony; rozgniewany, wściekły’.
zåibi-să
v., ninf.
unosić się w powietrzu, bujać się
Źródłosłów: ê *:Vbc(y *5^ <1° *4bąti, *zybję: kasz. zibac, ziVc rzadziej zcbac, zebe kołysać, huśtać’, zibac są 'huśtać sie’
kołysać się , w podobnych znaczeniach słe. zibati zibam li zibljem, zibati se, scli. ггЬaiг, zibüm || zibljĕm, ros. przestarz i dial. зыоать j| зыбить, зыблю, зыблеихь, br. зúбацъ por’ też scs. zybah sę 'wanken, beben’, poi. dial. zybotaćsię 'chwiać się’. W połabskim albo obok znaczenia 'kołysać’ rozwinęło się znaczenie 'unosić się w powietrzu, bujać’, albo w słowniczku Henniga podano nieściśle znaczenie.
Źródłosłów: *zybska: sie. zibka, sch. z'ipka, ros. зыбка, br. зыбка (No- sovic). — Derywat od *zybati (zob. s.v. zåjbi-sə) utworzony za pomocą sufiksu *-5ka jak *kap5ka od *kapati, por. kopkə.
zåmelă
n., f.
bułka
Źródłosłów: Z śrdn. sĕmel(e) m. i f. 'Gebäck, Ьи. kleineres Brodaus feinem Weizenmehl; Heißwecke’;
zåuknĕ
v., ninf.
żółknąć
Źródłosłów:
ząt
v., inf.
zięć
Źródłosłów: *zcU: pol. -ięć 'mi>ż córki’, kasz. ząc 4s.’, cz. гeí ts.’ sla. ,„rts\ sie. zet 4s.\ sch. zet 4s.\ scs z(tb Bra.uügam , bg. 'зет 'zięć; pan miody’, maced. зет 'ts.’, ros ять z,ęc; szwa- Ir- ukr U 'zięć’, br. ЗZЦЬ 'ts.; szwagier , z odpowiednim
pozasłow. por. Ut. źćntas 'zięć’; o dalszych nawiązaniach ety. mologicznych zob. Vasmer, REW, 1, s. 466 i (z lnbliogra ą).
zątĕk
adi.
pan młody
Źródłosłów: *zętikö — dem. z sufiksem *-iкъ od *zectb (zob. s.v. ząt).
zelųd
n., m.
żołądź
Źródłosłów: *żclędb, *zelędĕ: poi. żolądź f., dawniej także m., kasz. zołęg f., dl. źolź m., gł. żoldź f., cz. żelud, źalud m., sla. żaW m., sie. źelod m., sch. źёiūđ т., bg. жéлъд m., maced. желай
m., rcs. Męrib, ros. ЖЁЛудъ ub > ~~
ЖO-
луд m. > uкг. жoлудь m ( br
zenă
n., f.
kobieta, żona
Źródłosłów: *zena, *siraja Źena, *otwćaja źena, *staraja zena * zena
(w funkcji voc. zamiast *źeпо), *źeпé: poi. zona małżonka, stpol. 'kobieta’, w podobnych znaczeniach kasz. zona, dl zona gl. żona, cz. źena, sla. zena, sie. zena, sch. zena, scs. źena,’ bg. жeпá, maced. жена, ros. жена, ukr. przestarz.
'Ж'ппá br. жопка. .
Źródłosłów: *zĕvaje(tö) (lub może *zĕvetö) do *zĕvati: poi. ziewać, ziewam 'otworzywszy, zwykle mimowolnie, odruchowo usta, wciągać powietrze i zatrzymywać je przez chwilę (z powodu senności, znudzenia)’, kasz. zevcic, zevå i zěve 4s.’, dl. zewal zewam 'ts.’, gl. zywać, zywam fts.’, cz. zivati, zivåm *ts.’, sie. zćvati, zćvam 'ts.; krzyczeć’, sch. zijevati, zijeväm 'ziewać; ziać’, ros. зевать, зеваю 'ziewać; gapić się’, dial. też 'krzyczeć, płakać1, ukr. зiвáтu, згвáю fgapić się’, br. зявáць 'ziewać', z odpowiedników pozasłow. por. lit. ziovauti 4s.’, lot. zavol *ts.’, zob. Vasmer, REW, I, s. 451 (z bibliografią). - Zapis Parum Schultzego może też wskazywać na formę zevĕ, która by dokładnie odpowiadała kasz. zěve.
Źródłosłów: ,*ievornskove, por. ro7^^~ жauеоронок brжаваранак. - Pierws2a sylaba ma za
pewne charakter dzwiękonasladowczy, podobnie jak L w pot
gawron gatunek ptaka z rodziny bukowatych’ dl 0«3„
gl. hawron, cz. havran, sie. gavran, sch. gävrän, bg. гáрZн.
w drugiej części ten sam rdzeń, co w *vom, (slе vran sch’
vran, scs. uranu, ros. sopoii, ukr. ворон
zilåi
n., f.
sznury, liny
Źródłosłów: Z śrdn. sei (seil, sil) n. 'Seil, Streick’;
Źródłosłów: *źeldb lub *zeld5: poi. daw. źłód 'grad, szron’, dial. żłódź, żloć 'deszcz ze śniegiem, gołoledź’, kasz. zło* f. 'zamarzający deszcz; sadza; szron na drzewach’, źłód m. 'szron na drzewach’, słe.' źled 'Glatteis; Eisregen’, por. też cs. zlĕdica 'Eis-, Schneeregen’, ukr. ожеледь, ожелéдa 'gołoledź’, ros. ожеледица 'ts.’. — O dalszych nawiązaniach zob. Vasmer, REW, II, s. 256-7 (z dalszą bibliografią).
zlåtă
n., n.
złoto
Źródłosłów: *zolta do *zolto: poi. złoto, kasz. złoto, dł. złoto, gl. złoto, cz. zlato, sła. zlato, słe. zlato, sch. zlåto, scs. złato, bg. злато, maced. злагпo, ros. золото, ukr. золото, br. зóлата, z odpowiedników pozasłow. por. wschlit. źeltas 'golden, goldgelb, lot. zelts 'Gold, golden’, zob. Vasmer, REW, I, s. 460 (z dalszą bibliografią).
zlåtnĕ
adi.
złoty, pozłacany
Źródłosłów: *zoltbmjb: poi. dial. złotny, kasz. złotni, dł. z^nf'S^ zlaten, sch. zlåtan, zldtm, bg. злáтен, ros. dial. золот"» i золотной 'wyszywany zlotem’. — Derywat przymiotnik .
z sufiksem *-j>n- od *zolto.
Źródłosłów: .1 eśh pisownię Henniga uznać za omyłkową (z wygłosowym / zamiast к), może dem. z sufiksem *-ib do *zmbjb *źтiiь por. poi. daw. żmij 'gad, żinija’, sie. zmäj 'Drache’, sch zmåj 4s.\ scs. zmijb 'ts.; Schlange’, bg. змеи 'smok’, maced. aмев II
3Mcj ts. , ioS. змеи ts., wąż , ukr. злiiu 'ts.’,br. 3Ateii 'ts.’
znojemnĕ
adi.
znany, znajomy
Źródłosłów: Zapisy z wygłosem ,,-bene, -wene” mogą oddawać postaci fonetyczne z dysymilacją nosowości, tj. odpowiednio znojebnĕ, znojevnĕ, por. dł. znajobny 'erkennbar; bekannt, kundig .
*zunjenisnsjb (z *znajeiľibTisjb): kasz. znajemni bekannt, kundig1, gl. znajomny 'bekannt1, por. też poi. znajomy^ taki, którego się zna; znany1, gł. znajomy 'ts.’, ukr. знайoмий znajomy1, br. зн(iсмы.й 'ts., znany .
Źródłosłów: *zabylö sę do *zabyti sę: stpol. zabyć 'zapomnieć’, kasz. zabĕc 4s.’, dł. zabyś 4s.’, gł. zabyć 'ts.’, stcz. zabyti se 'zapomnieć się; rozzłościć się, wściec się’, ros. забúтъ 'ts.’, забиться 'zapaść w półsen; zapomnieć się; ulec zapomnieniu, pójść w zapomnienie’, ukr. забути 'zapomnieć’, забýтися 'zapomnieć się’, br. забúць 'zapomnieć’, забúцца 'ts.; wypaść z pamięci’. — Z prefiksem *za- do *byti.
zobăt'int'ai
n., pl.
muszle
Źródłosłów: Zdaniem Olescha (GA, I, s. 415-6 oraz Thesaurus, Jj>
s. 1034) kalka niem. Froschschalen, przy czym zobə±=* *źabjć)t
u może *zaba (jako jeszcze dokładniejszy odpowiedni
. ,rvVSZego członu niem. compositum) natomiast ťinťaj jest tyczką z śrdn. kinke 'eine gewundene Schnecke’. — Ina- zupełnie nieprzekonująco, Rost, s. 138, przyp. 3 (jako I Luivinfćv)• — Jako niejasny wyraz ten traktują Polański — Sehnert, PED, s. 184; por. też Polański, Etimologija, 1964, s. 103’
zoblųdål
v., ninf.
zabłądził
Źródłosłów: *zablędih, *zablęden(aja?) (zamiast *zablędjen- pod wpływem form praes.) do *zablęditi: poi. zabłądzić 'zmylić drogę’, kasz. zcibłągec 'ts.’, dł. zabłuźiś 'in die Irre führen’, zabłuźiś so 'sich verirren’, gł. zabłudźić, zabludźić so 'ts.’, cz! zablouditi 'zabłądzić’, sła. zablńdiť 'ts.’, sie. zabloditi 'fehlgehen, sich verirren’, sch. zablńdeti 'zabłądzić’, bg. заблудя, заблудúш 'wprowadzić w błąd’, заблудя ce 'zbłądzić, omylić się’, maced. заблуди, заблуди ce 4s.’, ros. заблудиться 'zabłądzić’, ukr. заблудúтися 'ts.’, br. заблудзíць 'ts.’. — Z prefiksem *za- do *blęditi (zob. s.v. blędål). — Forma ptc. praet. pass. powstała prawdopodobnie pod wpływem niem. verirret.
Źródłosłów: *zadirajętjbjb do * zadirati: poi. zadzierać z kimś 'pokł' cić się z kimś, narazić się komuś’,. kasz-zżerać 'zadra», war wszczynać kłótnię , gł. zadzerac (so) (sich) streiten’ sfo zadierať sa (do koho) 'zaczepiać (kogoś)’, bg. задúрям piać’, maced. задира (ce) 'zaczepiać, drażnić’, ros. задирáщ 4s., zadzierać (z kim)’, ukr. зaâuрáтu ts. , br. задзiрáць 'ts’ por. też gl. zad źé rak 'Streitsüchtiger, Störenfried’.
zodevonĕ
n., n.
przeszkadzanie, przeszkoda
Źródłosłów: *zadĕvanbje do *zadevati (|| *zadĕjati, zob. s.v. zodiji). kasz. sa^evac 'zawadzać, zahaczać’, także 'zaczepiać, drażnić’, dł. zajźewaś || zajźowaś 'hindern’, zajźewańe || zajźowańe 'Behinderung’, gł. zadźewać 'verhindern’, zadśĕwanje 'Verhinderung’, sie. zadćvati m. in. 'anstoßen’, zadeva 'Hindernis’, sch. zadijevati m. in. 'zawadzać, zahaczać’, ros. задевать m. in. 'zaczepiać, zahaczać’. — Rdzeń ten sam, co w *dĕti (zob. s.v.v, sådət, såzdət, våzdət)-, o imperfectivum *dějati do *děti zob. Vaillant, GC, III, s. 268, o imperfectiwach na *-vati tamże, s. 484-6; w języku połab. występowały obie formacje.
zodijă
v., ninf.
przeszkadzać
Źródłosłów: *zadĕjaje(tö) do *zadĕjati, forma oboczna do *z(idevoti< zob. s.v. zodevonĕ.
zodüstaivĕ
adi.
nieuprzejmy, niegrzeczny
Źródłosłów: *zadostivsjb derywat przymiotnikowy z sufiksem *-iv(*jb) od *żadostb.. d\. żadosć 'Ekel, Unlustf Greuel’, poľ ponadto po daw zadać SЦ 'brzydzić się, wzdragać sie’, i«! dhwy brzydki, wstrętny , kasz żadni 'häßlich, abschreckend’, dł. zadhwyf ts. , cz dial. zadlavy 'ts.’. - Rdzeń ten wiąże się z lit. geda wstyd , srwn. quät 'böse, ekelhaft’, pierwotne znaczenie zatem należy rekonstruować jako 'wstrętny odpychający, zly’, por. Brückner, SE, s. 660, Machek, ES ’s 590 Kluge, EW, s. 274. ’ ‘ ’
zod'ai
n., f.
piła
Źródłosłów: Z śrdn. säge f. 'Säge’; wyraz podciągnięto pod rodzime tematy na *-ü, stąd końcówka połab. -aj,±= *-y.
Źródłosłów: *zagaviea: stpol. żagawica 'pokrzywa’, kasz. zågavica pokrzywa żegawka, Urtica urens’, dł. źagajca 'die kleine (kleinblätterige) Brennessel, Eiteressel (Urtica miтя resp. Urtica urens)’, gl. źahajca, zakalca 4s.’,sle. žâдатса, zagalica Bren- neßel’, por. też poi. żagawka, iедieiЛ pokrzywa jedno- roczna, Urtica urens’, cz. iahavka 'ts.. Derywa u albo bezpośrednio od czasownika *-żagat, »pomoc, uksu
zojautarnă
adi.
ranny, wypijany rano
Źródłosłów: *zaj\ětrbnoje — derywat przymiotnikowy od wyrażenia przyimkowego * za jutra utworzony za pomocą sufiksu * bn por. zojaytrə II zojaitrə, jaytrə J| jaitrə.
zojautră
nfl.
rano, z rana
Źródłosłów: *zajutra, *vt zajutra: stpol. za jutra frano, z rana, & zavitra 'morgen’, zavitro 'der Morgen, die Frühe’, dł. j 'des Morgens’, cz. zejtra (z za jutra, zob. Macbek, ES, s.
'jutro’, sla. zajlm 4s.\ sie. zåjtra 'moree7friii77~
'am Morgen, zeitig, früh’, ros. aiempo 'iutro' «l “”íт
4s br. зaiimpa 'ts.\ - Pierwotne wyrażenie pizyfmCTå
jutra, por. jay,tru.
zojąc
n., m.
zając
Źródłosłów: *zajęcb * zajęcě: poi. zając, kasz. zajc, dł. zajec, gł. żajac cz. zajic, sla. zajac, słe. zajec, zec, sch. zec, cs. zajęcb, bg! зaeц, заек, maced. зaỳaк, ros. зáяц, gen. зáйца, strus. zajacb, gen. zajaca, ukr. зáeць, gen. зáйця, br. заяц, gen. зáйца.
zojąct'ĕ
n., m.
zając, zajączek
Źródłosłów: *zajęćbky do *zajęćbk5: poi. zajączek, kasz. zajęćk, gł. zajećk, cz. zajićek. — Dem. do *zajęcb z sufiksem *-bk~.
zoko
n., f.
rzecz
Źródłosłów: Z śrdn. säkc 'Sache’;
zotix
nfl.
szczęśliwie, błogo
Źródłosłów: Z śrdn. sålich 'gut, glücklich, beseligt, gottselig’;
zolüzĕ
v., ninf.
założyć się
Źródłosłów: *zalozi(lö), *zaloźen(oje?) do * zaloźiti — odpowiedniki występują w różnych znaczeniach, jak 'urządzić, zbudować; umieścić gdzieś; zastawić i in.’: poi. założyć, kasz. zaloźec, dł. zaloźyś, gł. załoźić, cz. zaloźiti, sła. zaloźit', słe. zaloźiti, sch. zaloźiti, scs. zaloźiti, bg. залóжп, maced. заложи, ros. заложить, br. залажúць', połab. wyrazowi znaczeniowo dokładnie odpowiada tylko poi. założyć się, znaczenie to mogło się rozwinąć z 'zastawić, dać w zastaw’, 'rzucić na szalę’ (takie znaczenia ma ten czasownik w maced.). — Z prefiksem do *loźili, por. z innymi prefiksami w połabskim püdlüzĕt) pölüzĕt, våspĕlüzĕt.
zomåknųt
v., inf.
zamknąć
Źródłosłów: *zam*kne(lz), * zamzien(oje?).. pol. zamkną6
kasz. zamknęc, dl. zamknus, gl. zamknyć, cz. zamknouti sla. zamknut, ros. замкнуть, ukr. замкнýтu, br замктць
Z prefiksem *za- do *möknęti,
zopaită
adi.
zaręczony
Źródłosłów: zapił (aj a?) do *zapiti: ros. запить 'popić; opić, przez
wypicie alkoholu potwierdzić załatwioną transakcję’, запить
девку 'wyswatać dziewczynę’, запитая девка 'wyswatana
dziewczyna’ (Dal), poi. zapić m.in. 'napić się alkoholu, żeby
zapomnieć o znnartwieniu’, kasz. zapić 'ts.’, dł. zapis 'ts.’, gł.
zapić so 'zapić się (na śmierć)’, cz. zapüi 'napić się alkoholu, * i • / , • • • / ii ł / 1 ••
zopaitt'ĕ
adi.
zaręczyny
Źródłosłów: *zapitsko — derywat z sufiksem *-sko od ptc. praet. pass. *zaPiU (zob. s.v. zopailə); o snfiksie
por. poi. napitek 'napój, zwłaszcza alkoholowy , kasz. три
Źródłosłów: *zarosi(ts) sę do *zarositi sę — z prefiksem *za do *rositi sę (zob. s.v. rüsi-sə).
zosenĕ
n., n.
straszenie
Źródłosłów: ^ zaśetibje do *żasiti: cs. żasiti 'przestraszać’, sch. dźasiti se 'przestraszyć się’ (Skok, ER, III, s. 671), poza tym por. stpol. urzasnąć (pisane mylnie przez rz zamiast z, zob- ruckner, SE, s. 662), kasz. pŕefasnęc są 'przestraszyć si?i sła. игатůí 'zdumieć się, przerazić się’, ukr. жаснýтu fp°‘ straszyć’; o istnieniu w języku polab. nie zaświadczonego w za У 'ach czasownika kontynuującego *źasiti świadczy oprócz
zosenă
adi.
przestraszony
Źródłosłów: *żaścn(aja?) do *iasiti (zob. s.v. zoseng).
Źródłosłów: *zat5köľb — brak dokładnych odpowiedników, ale por.
o zbliżonej budowie dł. zatykel 'Zustecker, Zustopfer’, ponadto sie. zatik 'Propf, Stöpsel’. — Derywat z sufiksem *-г/ь od nic zaświadczonego w zabytkach czasownika kontynuującego *zatöknęti, ale por. z innymi prefiksami våståknǫ̇t, våtåknęt. O sufiksie *-5ľb w funkcji tworzenia nominów in-
Źródłosłów: *zavyjbniky — derywat od *vyja (zob. s.v. vojo || vop) utworzony za pomocą prefiksu *20- i sufiksu *-ъпiкpor, pokrewne słowotwórczo i znaczeniowo poi. naszyjnik, ros.
ошейник.
zozülenĕ
adi.
zabrudzony
Źródłosłów: Forma utworzona od śrdn. solen 'schmutzig inac en,
sudełn’ z prefiksem *za- i zakończeniem *-ene ^
Źródłosłów: *zonje *vs zonχt, w innych językach także *zoria. *za- rja.. poi. daw. zorze, dzis. zorza 'zjawisko świetlne przed wschodem i po zachodzie słońca’, kasz. (z metatezą) foza’ts ’ dl. zora 4s.’, gl. zerja 'ts.’, cz. zoŕe, zåŕe 'blask, światło’ zorza , sla. zora, zwykle w pl. zore 'zorza’, słe. zårja 'Him- melsröte’, zora 'Morgenröte’, sch. zora, sch. zora 'zorza poranna, przedświt’, scs. zarja, zorja 'Glanz, Morgenröte’, bg. зоря 4s.’, maced. зорa 'brzask, świt’, ros. заря, зоря 'zorza’, ukr. зоря 'ts.; gwiazda’, br. зарá 'zorza; świt’. — Rdzeń ten sam, co w *źъгéii (zob. s.v. zarət); oboczność wokalizmu
w pierwiastku o || a świadczy o tym, że jest to derywat te-
/
matyczny o sufiksie zerowym,